Credo Kirche

İsa'yı tanımanın hayattaki en büyük ve en önemli şey olduğunu biliyoruz. O, kilise evinin üzerine inşa edildiği temeldir. Her şey onun aracılığıyla, onun için ve ona doğru yaratılmıştır. O tarihin merkezidir ve her şey onun kişiliği, çarmıhı ve boş mezarı etrafında döner. Eğer İsa'yı tanıyorsak, yolu, gerçeği ve yaşamı bizzat tanıyoruz demektir. İyiliği, sevgiyi, barışı ve özgürlüğü biliriz.

Sadece teorik olarak kalan bir İsa inancı güçsüz ve boştur. Eğer yaşamda somut bir fark yaratmayan teolojik gerçekleri sadece duyuyor ve bunlara inanıyorsak, kendimizi kandırıyoruz demektir. Eğer imanımız aktif değilse, cesur, tutarlı, somut ve tam anlamıyla iman dolu değilse, o zaman sadece düşünüyoruz demektir - ama inanmıyoruz demektir.

İsa'yı tanımak en büyük şeydir, ama komşunuzu sevmek de bir o kadar büyüktür. Tanrı dünyayı işte bu kadar çok sevdi. İsa insanlara olan sevgisi nedeniyle her şeyini feda etti ve bu sevgi bizim için çarmıhta ölme motivasyonuydu. Tanrımız insanları sever. O şöyle der: Sizi sevdiğim gibi siz de birbirinizi sevin. Tanrı'yı sevenler insanları da severler. İnsanlar Tanrı için en büyük şeydir.

Şehirlerimizin kendi etrafında dönmeyen, bir misyonu olan ve bunu yaşayan bir kiliseye ihtiyacı var. Mahallemizin zor koşullarda umuda ve olumlu bir fark yaratan insanlara ihtiyacı var. Oraya gidin. Bir şeyler yapın. Dünyadaki en iyi mesajı kendimize saklamayız. Kilise tepedeki şehirdir. Karanlıktaki deniz feneridir.